Okładka (ilustracja Marka Szyszki) wprowadza w klimat czasów i miejsca: kawiarnia Szkocka we Lwowie lat międzywojennych. Grupa mężczyzn pochylona lub siedząca nad zapiskami cyfr, wzorów, wykresów przy blatach z  marmuru, na których wolno pisać, kreślić, dowodzić, ale nie wolno ich zmywać po zamknięciu kawiarni. To ci, których z czasem nazwano lwowską szkołą matematyczną. Ubiory i pozy bohaterów oddają ich charakter oraz stosunek do konwenansów i otoczenia. Trafili do legendy- jak pisze Mariusz Urbanek: Steinhaus, Banach, nazwany Kopernikiem matematyki, Ulam, Orlicz, później: Mazur, Chwistek, Schauder, Żyliński, Ruziewicz, Bartel. To oni dokonali wielu odkryć i rozwiązań w matematyce. To o nich w Europie i Ameryce powtarzano prawdę w dowcipie: Zdolny matematyk? To Polak zapewne. Potwierdzenie tego znajduje się w słynnej Księdze Szkockiej będącej zapisem wszystkich twierdzeń  i dowodów, którą udało  się ocalić z wojennej i powojennej zawieruchy.

Autor snuje dowcipnie i z humorem, kiedy można i wypada, wielowątkową opowieść o nauce i uczonych, których burzliwe losy, również te prywatne, mogłyby posłużyć na osobną książkę o każdym z nich. Przedstawił  sylwetki matematyków na tle życia politycznego, kulturalnego i obyczajowego Polski międzywojennej, w tracie i po II wojnie światowej. Starał się też ukazać ich życie i kariery, kiedy po 1945 r. znaleźli się we Wrocławiu, innych ośrodkach akademickich lub poza PRL, jak w przypadku Ulama- współtwórcy amerykańskiej bomby atomowej.

Mariusz Urbanek przyzwyczaił czytelników do tego, że o wielkich artystach i innych osobowościach nie pisze na kolanach, z patosem i zadęciem. Tak jest i z tą książką. Opowiedział o ludziach wielkich z ich słabościami, przywarami, nałogami i problemami, przytaczając dowcipy, powiedzonka, wykorzystując opowieści prawdziwe i zasłyszane, co czyni z tej książki ciekawą lekturę dla każdego: matematyka, kresowiaka, historyka, miłośnika dobrej prozy wspomnieniowej.

Ewelina Roszman / moderatorka DKK/